Sinds een paar weken begeleid ik een ex-kunstacademie student die aan de Academie voor Popcultuur is gaan studeren na haar propedeuse aan Academie Minerva. Ik vroeg haar wat haar medestudenten vonden van haar switch. “Een degradatie” was het antwoord.
Wij bevinden ons op de Academie voor Popcultuur in de luxe positie zowel beschimpt te worden door kunstacademies als conservatoria. Niets kan ons natuurlijk een groter plezier doen. Zolang Pop underdog blijft, heeft het bestaansrecht. Laten we onszelf vooral niet volledig overbodig maken, zoals de moderne kunst dat gedaan heeft.
De clash van culturen tussen een serieuze statige kunstacademie en een jonge hond als onze academie, kan natuurlijk juist ook iets opleveren. Vorig jaar al vroeg Hanneke Briër (docent aan de Academie Minerva) mij een les over netwerken te geven. 60 brave studenten kwamen luisteren in Leeuwarden. En het contrast met de mensen die ik normaal voor me heb kon weinig groter zijn. Vragen als “Kun je beter een sollicitatiebrief mailen of per post versturen?” of “Wat zet ik op mijn CV?” werden gesteld. Aan een leergierige houding geen gebrek dus. Maar een beetje rock ‘n’ roll, dat moet ze nog wel bijgebracht worden.
Op 27 mei volgt de tweede editie. Dit keer op vijandig terrein.