Gisteravond hoste de Academie voor Popcultuur in Leeuwarden ‘Shit dat rockt’. Persoonlijk neem ik aanstoot aan die titel. Want volgens mij is het DE shit DIE rockt, maar laten we niet op alle slakken zout leggen.
In de eerste 30 minuten werd me weer duidelijk waarom deze opleiding bestaat, waarom ze ons op het conservatorium in Groningen hartgrondig haten en waarom we op Academie Minerva niet begrepen worden.
De avond begon met boyband Take Dis. Met de verplichte hunks in alle variëteiten (al kon ik de homo niet zo 1,2,3 spotten) en de bijpassende danspasjes. Hilariteit alom.
Nog geen 20 minuten later stond ik voor Kim Janssen. Die met alleen zijn stem en gitaar de volledige zaal op zich gefixeerd kreeg. Authenticiteit en overtuiging. Hoorbaar gerelateerd aan een traditie van singer-/songwriters en technisch fantastisch uitgevoerd. In het conservatorium zouden ze trots op hem zijn. (Ware het niet dat het “maar” lichte muziek is).
Na Kim Janssen zag ik Blackbox Red. Op geen stukken na zo klaar-voor-het-grote-werk als de muziek van Kim, maar een aanstekelijke mix van schreeuwend meisje in zwart jurkje op zwarte gitaar en drummer die speelt als een machine, zonder zijn menselijkheid te verliezen.
Het feit dat dit allemaal in 1 gebouw kan, in 1 systeem past en er zoveel ruimte is om met je creativiteit te doen wat je wilt, maakt de Academie voor Popcultuur een perpetuum mobile van inspiratie.